06 Brommer, boot, bus en vliegtuig

Binnen een half etmaal had ik het allemaal gehad: bijna een uur achterop de brommer, anderhalf uur op de boot, anderhalf uur in een busje en nog eens vierenhalf uur in een vliegtuig. Ja, ik reis wat af.... Haha!!

Nou het zit zo: 

Ik ben namelijk INMIDDELS IN AUSTRALIE. Yes, waar het allemaal om begonnen was, is nu een feit! Heerlijk. Na mijn vlucht van vannacht heb ik na een kort tukje een leuke eerste dag gehad met een prima indruk van Adelaide in het Zuiden van Australië. Zeer vriendelijke en behulpzame mensen, leuke stad die vooral heel ruim en schoon oogt na de steden in Bali en Lombok. Want dat is wel een enorm verschil al ben ik nog steeds blij dat ik in Indonesië mijn reis ben gestart. Ik kijk er met plezier op terug.

In Lombok zat ik in Senggigi en ben ik nog een hele dag op pad geweest met een soort particuliere gids (die naam geef je gewoon jezelf dan, he...). Ik wilde eigenlijk een brommer huren voor enkele dagen maar hoorde dat ze dan niet verzekerd zijn... Dat leek me niet verstandig en toch te risky dus toen de man aanbood om me voor een paar tientjes een hele dag rond te rijden, heb ik dat gedaan. Een jaar of tien geleden heb ik dat ook eens in Java gedaan en dat was prima  bevallen. Nu dus ook. Veel van Lombok gezien. Vooral de dorpjes achteraf. Het echte Lombok! Veel armoede, vooral in het Noorden. Nog heel veel puin (letterlijk) van de aardbeving van aug. 2018. Er wordt volop herbouwd en de overheid heeft subsidies verstrekt om meer huizen van steen te bouwen in plaats van golfplaten en vlechtschermen.....

We bezochten een locale markt (echt voor locals, want er was geen toerist te bekennen) die er niet al te proper uitzag. Het afval van de afgelopen weken (maanden?) lag nog op de betonnen- en zandvloer... Ook van kip en vis, nou dan hoef ik niks meer te vertellen....

Een paar keer op die dag gaf Raazi (zo heette mijn 'gids') gehoor aan de smachtende stem uit de moskeespeakers die hem vroegen om tot gebed te komen. Of ik dat niet erg vond en of ik wilde wachten??  Nee hoor, doe maar. Ja ik wacht wel. (waar kan ik heen, te voet, midden op het platteland van Lombok waar geen Engelssprekende local te vinden is...?).

Onderweg zagen we nog een bruiloftsgezelschap, dat met heel veel herrie en enthousiasme de weg blokkeerde maar wel erg leuk was om eens te zien (zie ook foto's).

Uiteindelijk hebben we die dag ruim honderd kilometer gereden en heel veel van het gewone leven gezien. Heel boeiend dus! Ik heb enorm genoten. 

's Avonds ging ik eten bij een tentje waar alleen locals zaten. Allemaal mooi opgedoft om de zaterdagavond te  vieren. Boeiend  mooi!! Ik zat nog niet of kreeg al een kom 'bakso' voor mijn neus. een soep met veel taugé en ballen erin. In een bal zat een ei, de rest was alleen bal. Zelf op smaak te maken met ketjap en sambal (die achteraf veel scherper was dan ik gewend  ben). Het was (heet....) best lekker.

Ik had voor die vier dagen Lombok mijn grote koffer in Bali gelaten en alleen een dagrugzak met het meest noodzakelijke meegenomen. Daarom kon ik best op een brommer en heeft dezelfde Raazi mij de volgende dag naar de haven van Bangsal gebracht waar ik weer op de boot naar Bali ging. Die tocht was weer erg wild, nog erger dan de vorige keer. Passagiers keken mekaar allemaal vragend aan, zo van: Zou dit  normaal zijn. Hoort dit zo te gaan? Zoiets. Leuk dat zelfs zo'n wilde rit dan zorgt voor meer contact tussen mensen... En we hebben het overleefd. 

Volgende keer meer over Australie, lieve lezer. 

groetekus Tineke