Over soep, vleermuizen en een waterpaleis

Ach, wat zou het ook... Vandaag, zaterdag, is het opnieuw een lui dagje. Ik heb een prima indruk van Ubud en ik ben het drukke verkeer in de straten ook wel een beetje zat... Morgen vertrek ik naar Amed.

Wel heb ik nog een naaister gevonden die nieuwe elastiek in mijn lange zwarte fijne tricotbroek heeft gezet. Hij zakte af… nu niet meer.

Ik heb een heerlijk champignon-kokossoepje gegeten met knoflookbrood erbij. Vurrukkulluk! De foto doet je al watertanden.

Zaterdag 14 oktober

Vanochtend om 10.00 uur sta ik klaar om met chauffeur Mudi naar Amed te rijden met op mijn verzoek twee tussenstops: de eerste is de Goa Lawah tempel bij een grot waar honderden vleermuizen domicilie hebben. Het is een mooi gezicht om ze nu en dan te zien fladderen. Ik probeer zo direct daarvan een filmpje te uploaden. Als het lukt want de wifi is niet bijzonder sterk.

Iemand vertelt dat het eigenlijk te vol is in de grot. Er zijn er veel te veel. Ook blijven ze allemaal aan één kant zitten want aan de andere kant woont een slang… Haha... Ja, daar valt wel wat voor te zeggen…

Ik heb geluk want terwijl ik de Goa Lawah-tempel bezoek is er een ceremonie aan de gang. Dat is maar een paar keer per jaar, vertelt Mudi.

Honderden vrouwen, mannen en kinderen, zorgvuldig mooi gekleed in witte bloesjes, staan, zitten of lopen door het enorme complex. Overal worden rieten schaaltjes met bloemetjes geofferd. Ik voel me echt een buitenstaander, al zijn er best veel toeristen. Driver Mudi verzekert me na afloop dat het echt geen probleem is.

We vervolgen onze trip naar Amed en hebben onze tweede stop bij Waterpaleis Tirtagangga, een enorm en prachtig parkachtig ding met veel vijvers met staptegels en mooie bouwwerken. Voor de entree wordt er al volop vissenvoer verkocht en binnen wordt pas duidelijk waarom: Alle waterpartijen zitten stampvol vis. Honderden, zo niet duizenden enorme karpers maar ook kleine visjes. Je kunt overal bijkomen en zo gauw je maar in de buurt komt, zwemmen de vissen met open mond naar je toe.

Het is erg sfeervol. Ook heel druk. Een hele mooie plek.

Vervolgens stoppen we nog een keer voor prachtige rijstterrassen waar ook apen zitten. In het wild, dus. Een hele kolonie die toevallig net door een man met een vrachtwagentje wordt gevoerd. 

Rond half twee arriveer ik bij mijn nieuwe slaaplek Kirana Homestay. Ik krijg een huisje voor mij alleen (dat heb ik in Indonesië al vaker gehad…) en er zit zelfs een keukentje in. Het bed is sfeervol versierd met een heleboel van die prachtige bloemetjes frangipani. Nou, dan voel je je welkom! Ik heb ook een fraai terras dat ik zó zou willen ruilen met mijn bescheiden balkonnetje thuis…

Als ik ga eten valt het dorp Amed wat tegen. De bermen liggen vol afval, het asfalt zit vol gaten en het ziet er allemaal erg onverzorgd uit.

Ik heb aan het strand gegeten en dat was mooi! Dat maakte veel goed. Misschien zit ik op de verkeerde hoek. Morgen maar eens kijken bij daglicht hoe de rest er uit ziet…   

Zondag 15 oktober