12 Strand zonder zwemmers
26 oktober 2019 - Cairns, Australië
Een strand zonder zwemmers, elektrische barbeques voor wie maar wil, gratis schone publieke toiletten, hele mooie goed onderhouden plantsoenen en een prachtige promenade. Cairns, waar ik sinds gisterenavond ben, weet heel goed hoe je je bewoners EN je bezoekers moet verwennen om ze daar te houden.
Cairns heeft de pech dat er krokodillen in het zout water (lees zee/oceaan) zwemmen en de meeste badgasten houden daar niet zo van. Andersom wel trouwens…. Cairns heeft dat prachtig opgelost: een houten en verderop stenen wandelpromenade twee meter boven de grond pal naast het strand. Aan de andere kant een prachtig zwembad met strandzand, sproeiertjes voor de kinderen en weet ik wat al niet. Daar kan iedereen terecht om te spelen en te zwemmen. Veilig!
Om de service compleet te maken, staan er flink wat elektrische bbq-punten die je gratis mag gebruiken. Mits je ze na afloop schoonmaakt. En dat gebeurt ook! Het hele gebied aan het strand is een waar genot om te zien, zoals het -door een Nederlands bedrijf gemaakt- prachtig reuzenrad van 35 meter hoog. Geen London Eye, maar heel leuk! Ik heb er in gezeten en had een super uitzicht. Een minimarkt met veel leuke stalletjes, prachtige looppaden. Echt geweldig. Ik was (ben) echt onder de indruk, zo mooi!
Het heeft trouwens wel wat kruim gekost om hier te komen. Vorige keer had ik al geschreven dat de rit van Darwin naar Cairns met de Greyhound-bus lang zou zijn, maar liefst 42 uur. En het is geen 2500 km zoals ik toen schreef, maar 2900 kilometer! Als je dan ergens halfweg in dat Godverlaten en snikhete gebied stukken krijgt met je bus, dan is dat niet leuk.... Maar het gebeurde wel! We hebben een tijdlang buiten gestaan, met veel zon en zonder schaduw en dat was best heet... Na een uur arriveerde er een monteur die fanatiek aan de gang ging: Het hydraulisch systeem van de motorkoeling was stuk. De politie kwam water brengen en daarvan maakten we dankbaar gebruik. Water gaat hard met die hitte. Toen het uiteindelijk allemaal te lang duurde, kwam de politie met een personenbusje en bracht ons naar de dichtstbijzijnde stad. Daar konden we ergens binnen zitten... Na weer een hele tijd kwam de bus op een forse aanhanger het stadje ingereden... Oei... Dit was foute boel. Een verloren zaak.... En inderdaad: Er kwam een andere bus en die bracht ons naar Mount Isa, waar we van de Greyoundfirma mochten overnachten en een dinner kregen. Met zijn 31-en en de twee chauffeurs. Dat was heel gezellig en bracht onverwacht heel veel saamhorigheid in de groep. De chauffeur dankte ons na afloop dan ook uitgebreid voor ons begrip, ons geduld en de grapjes die we erover maakten. 'Het maakt de situatie zoveel makkelijker voor ons', aldus de chauffeur. Na een redelijk goede nacht zijn we om vier uur weer verder gegaan en kwam ik gisterenavond om 21.00 uur in Cairns.
Iets heel anders waar ik al langer over wilde schrijven:
Veel mensen die ik vertelde van mijn reis, vonden het moedig, knap, gedurfd en zo nog wat superlatieven. Ik denk dat het niet zo is. Het is moedig als je met vliegangst in een vliegtuig stapt.... Maar dit is iets anders. Ik denk dat het met lef te maken heeft. Dat heb ik gelukkig wel. Maar dat neemt niet weg dat ik sommige dingen regelmatig wel moeilijk vind. Kijk, een hotel boeken via internet is geen probleem. Maar ik moet andere stappen zetten die wel lastig voor me kunnen zijn. Zoals elke dag opnieuw alleen bedenken wat ik zal gaan doen. Of, en welke trip ik ga doen. Dat heeft voordelen want je kunt lekker je eigen zin doen.... Maar ik kan met niemand overleggen over voor en tegens. En dat is niet altijd fijn.. Natuurlijk was ik liever met iemand gegaan. Het liefst met een partner. Maar ik heb geen partner. En met een vriendin (of vriend)? Die vind je zomaar niet, al heb ik gelukkig veel vrienden. De ene wil het niet omdat ie zolang niet van huis wil. De ander heeft het geld niet en de derde durft niet zover van huis of doet het dan liever met zijn eigen partner. Al die argumenten heb ik van te voren gehoord.
Een ander belangrijk aspect: met wie van je vrienden kun je enkele maanden, dag en nacht op elkaars lip, optrekken?!? Ook dat valt niet mee. Nou, en ik wilde dit wel heel graag een keer doen, en daarom ga ik dan maar alleen... Soms voel ik me daarbij dan inderdaad alleen. Allicht. Maar meestal niet. 's Avonds zorg ik voor een lekker muziekje, een glaasje wijn en ga wat foto's kijken. Of dit blog schrijven. Ik kan doorgaans intens genieten van reizen en van nieuwe dingen ontdekken. En daar heel enthousiast over raken. Zoals vanochtend van dat gebied aan de kust, dat ondanks de kans op levensgevaarlijke krokodillen een prachtig stuk 'strand' is geworden waar het voor iedereen prima toeven is.
En bij gebrek aan een reisgenoot deel ik al dat enthousiasme dus heel graag met jullie allemaal. En vind ik reacties zo leuk om te krijgen.
Groetekus
Tineke
PS: ik had hier albums aangemaakt zodat elk verhaal een eigen fotoalbum zou hebben. Dat leek me op den duur overzichtelijker maar het lukt niet. Daarom staan nu toch weer alle foto's bij elkaar. Alleen bij dit nieuwe verhaal lukt het wel, geloof ik... Zelfde cijfer, zelfde titel.
Goede reis en ben benieuwd naar je volgend verhaal.
liefs Renée
Ik heb er gisteren geen krokodillen gezien (wel in de Adelaide-rivier) maar ze zitten er wel. Die ervaring hebben ze hier wel. Misschien houden ze zich wat afzijdig van alle stadsdrukte....
Waar ik vooral zo van geniet: bij andere vakanties ben je altijd aan tijd gebonden. Als je op één plek wat langer blijft, wordt het bij de volgende plek korter. Nu niet!! Nu kan ik overal zo lang blijven als ik wil. Heerlijk.
En dan in Cairns. Ik herken je beschrijving omdat dat ons eindpunt was van een vakantie met een camper van Brisbane naar Cairns. Na het droge en hete Australië ben je nu in een deel met tropisch regenwoud. Kuranda is de moeite waard en verder heel Atherton Tableland. Maar dat vind je zelf natuurlijk ook wel uit.
Verder hoe je er toe komt om zo'n reis te maken. Je hebt dat precies omschreven zoals het is. Lef heb je genoeg en het is natuurlijk niet je eerste trip. Ik heb er veel bewondering voor. Ik weet zeker dat je volop geniet maar op z'n tijd ook wel eens zult denken 'Wat doe ik alleen zo ver van huis'.
We zien uit naar je volgende bericht.
Groetjes.
Ik heb de eerste drie weken met iemand samen gedaan maar heb veel meer genoten toen ik alleen verder ging.
Weer fijn om over je reiservaring te lezen en ja, we zijn zo toch een beetje bij elkaar : )
Ik las over de trouwpartij op fb, is dat Frits Rutten? Ikherken hem niet echt. Broer van Kees?
Ik ben net weer terug uit Perigord Noir, prachtig gebied, genoten, ondanks de regendagen.......
En nu de foto ‘s kijken,
Liefs
Ja dat was idd Frits. Met zijn vrouw. En met zijn broer die ergens in Azië woont en kennelijk pas is getrouwd... Het is niet Leon... Die woont in Gemert. Goh hoe heet ie ook alweer. Niek?
Overigens verwondert dit blogje me een beetje van je: je klaagt op het eind over de luxe situatie dat je in je eentje zo'n dure reis kunt veroorloven. Zurig...
Maar verder was het weer heel aardig om te lezen. Geniet verder zoveel als je kunt. Geniet ik hier een beetje mee. In dank.