09 Zand, sterren en een heuse dingo...*

9 oktober 2019 - Coober Pedy, Australië

Zand. Heel veel zand. Overal. Roodbruin zand. Kurkdroog, heel mooi en meedogenloos. Met struikjes en grasjes die hun best doen om ondanks de enorme droogte in leven te blijven. Dat is te zien aan het blad en de kleur. Maar mooi is het wel!!

De Outback. The red centre. Noem het zoals je wilt.... Het is het droogste stuk van de wereld. Het grootste deel (!) van Australië ligt in die outback en is 800 miljoen jaar oud!!

In die superdroge woestijn in die zinderende hitte zat ik een hele week met een groep. Al viel het bij ons met een graadje of 38-39 nog mee, Omdat het kurkdroog is, is het overigens niet benauwd.

Afin, vorige week dinsdag vertrok ik dus met een groep van 22 mensen voor acht dagen naar de outback. Er waren jonge en wat ouderen deelnemers uit Australie, maar ook USA, Duitsland, Oostenrijk, Zweden, Engeland, Nederland, Hongkong, China en Cambodja. En die kenden mekaar niet, maar als je dag en nacht op elkaar lip zit, verandert dat snel...

We hebben in deze week heel veel gezien, tussen Adelaide (start, Zuid Australie) en Alice Springs (midden in Australie en midden in de outback, 3500 kilometer verder).  

We hebben uren gewandeld in het enorme en prachtige gebied van Flinders Ranges, we zagen het grootste zoutmeer van het land, Lake Eyre, we waren in Coober Pedy, een opaalmijnstad waar veel bewoners onder de grond wonen omdat het 's zomers tot wel 55 graden heet is... Wij sliepen ook onder de grond (foto) in een enorme uitgehouwen soort bunker met allemaal 'kamertjes met vier bedden'. Onderweg zagen we een dingo, struisvogels en kangoeroes.

Overal zijn er vliegen. Niet zomaar vier of zo... Nee vele tientallen zitten op je huid, je kleren, je rugzak en vooral op je gezicht. Ze kruipen in je neus, in je oren en zitten op je wimpers…. Ze bijten of pikken niet maar het is wel vervelend (zie foto van rugzak van groepslid Nathan). Daarom is een headnet geen overbodige luxe. Want wennen doet het niet, zo in je gezicht... 

En toen was het tijd voor Uluru, oftewel Ayers Rock, de grootste monoliet van de wereld die in een verder supervlak landschap als een enorme rots boven de grond uitsteekt. Onder de grond schijnt ie nog eens 5 kilometer door te gaan! En juist dat supervlakke landschap met deze ene rots maakt het zo bijzonder. Al zijn er nog enkele plekken meer in deze buurt met enorme rotsblokken. Daarvan is Kata Tjuta, oftewel The Olga's, samen met Uluru de bekendste. Het zijn allebei heilige plaatsen voor de aboriginals.

Bij  mijn foto's zie je er eentje waar toeristen massaal Uluru beklimmen. Verschrikkelijk en respectloos voor de aboriginals die dit absoluut niet willen. Gelukkig wordt het over enkele weken voorgoed verboden. Het leverde voor mij wel mooie foto's op. Dat dan weer wel... 

We hebben enkele zonsondergangen en -opkomsten gezien bij zowel Uluru als Kata Tjuta. Ook dat leverde prachtige plaatjes op. Ach, voor wie het nog niet wist, ik ben een heel fanatieke amateurfotograag (mooi woord he, zelf verzonnen, haha).

Na Uluru zijn we nog een dag in Kings Canyon geweest. Ook een prachtige canyon waar je geweldige (en pittige) trackings kunt doen.  

Na tweeënhalve week alleen te zijn geweest, was het leuk om eens met zo'n groep op te trekken. Al is het dan wel meteen van het ene uiterste in het andere, want je zit de hele dag 'bovenop elkaar'. We hebben heel wat pittige wandelingen gemaakt. We hebben redelijk primitief gegeten en geleefd en waren vijf ochtenden om vier uur-half vijf op. We hebben in zeven dagen 3500 kilometer gereden en overal was het heet en stoffig. Maar het was geweldig leuk en de groep was prima. Gisterenavond hebben we hier in Alice Springs gezamenlijk gegeten als afscheid.

Gisterennacht, toen ik (weer) niet goed sliep na vijf korte en niet zo'n goeie nachten, baalde ik even. Ik heb toen mezelf toegesproken: Zeur niet mens! Je ligt in de outback, midden in Australie. Er zijn overal sterren (die ik zag door het 'raam' van de tent), er was alleen het geluid van de wind door de bomen. Prachtig. Wat een genot!!

Terug naar de weg... Door de enorme afstanden is er om de paar honderd kilometer een roadhouse, een goed ingerichte supermarkt met van alles, plus koffie en snacks. Onderweg zie je weinig verkeer. Pak 'm beet, elke tien  minuten een auto. Soms een roadtrain, een zware truck met wel drie aanhangers erachter. En het landschap blijft hetzelfde... Honderden kilometers lang zand, veel zand, met schrale begroeiing.

Na acht dagen was het voorbij. Ik heb genoten!! Al zit ik in nog steeds in Alice Springs. Het centrum van de outback…  

Toch: vandaag was het heerlijk om weer eens lekker in mijn eentje te rommelen. Een wasje (nou ja..wasJE) van een hele week te doen, mijn koffer eens een beetje te herpakken (want dat valt niet mee, inpakken in het donker) en lekker te relaxen. En tijd voor dit blog. Want ook dat is erg leuk om te doen.

Lieve groetekus

Tineke

*(Ik heb ergens eens gelezen dat er meer sterren zijn dan zandkorrels op aarde!)

Foto’s

10 Reacties

  1. Peter Ronkes Agerbeek:
    9 oktober 2019
    Zo blij dat je mij op je leeslijstje hebt gezet. Fantastisch verhaal weer.
    Staat Hans Rooijakkers ook op je lijst? Hij zal het leuk vinden te lezen over Ayers Rock. Heeft hij volgens mij ook wel eens gebruikt.
    Bedankt weer Tineke en geniet van je reis verder. Dat gaat vast wel lukken en het is je dan ook méér dan gegund.
  2. Maarten:
    9 oktober 2019
    Ik kan me voorstellen dat de aboriginals het vreselijk vinden dat de heilige plaats beklommen wordt. Goed dat het binnenkort verboden wordt. Hopelijk wordt er ook streng op toegezien.
    Wat leuk om naast je verhalen ook de foto's te zien. We reizen een beetje met je mee.
    Veel plezier de komende dagen/weken, maar weer.
  3. Jose van Nunen:
    9 oktober 2019
    Wat een geweldige reis maak je toch Tineke.
    Die hatnet staat je geweldig.
    Ik geniet van je indrukwekkende verhalen en prachtige foto's.
    Wat een mooie kleuren.
    Tineke ga zo door en blijf genieten.
    Lieve groetjes.
  4. Wilma:
    9 oktober 2019
    Sand and flies, but no sandflies? Wat moet het dan na zo'n week heerlijk zijn om het zand weer 's goed uit je kleren, haren en oren te kunnen wassen, alleen te zijn en tijd voor jezelf te hebben. Ik vind het ook fijn, want zo heb ik weer wat leuks te lezen gehad!
  5. Liesbeth:
    9 oktober 2019
    Extra indrukwekkend verhaal en foto's deze keer. Heel bijzonder die Outbacktrip. Fijn om mee te kunnen leven zonder vliegen..
    Tuurlijk baal je als je een aantal nachten te krap hebt geslapen! Volstrekt begrijpelijk. Zelfs op zo'n prachtige reis zijn er plussen en minnen, net als thuis.Zo blijf je in de buurt, ha ha.
    Een nacht goed slapen is je van harte gegund!
  6. Paul Swinkels:
    10 oktober 2019
    Skon verhaal weer en prachtige foto's.
  7. Nelly van Oijen:
    10 oktober 2019
    Tja....van een tijdje alleen op pad zijn en dan met een groep....dat is even anders. Allebei mooi, denk ik. Weer een prachtig verhaal en knap hoe je dingen kunt relativeren. Kijk uit naar je volgend verhaal. Groetjes Nelly
  8. John en Reina:
    10 oktober 2019
    Wat een geweldig avontuur heb je weer beleefd. Overigens wel prettig dat je zo'n hatnet had. Inderdaad lijkt het behoorlijk respectloos voor de Aboriginals dat beklimmen van Ayers Rock (Uluru). Hierover heb ik (Reina) gelezen en begrepen dat deze een behoorlijke betekenis voor die mensen heeft. En er is hen al zoveel afgepakt. Maar idd, de foto's zijn prachtig. We zijn benieuwd wat je volgende avontuur zal zijn. Groetjes van John en Reina
  9. Ineke:
    11 oktober 2019
    Zo wat een hoop indrukken heb je opgedaan in de outback Tineke😁en idd lekker om een poosje weer met een groep te zijn. De foto's laten de eindeloze leegte goed zien, maar ook het indrukwekkende daarvan. Die vliegen dat is minder. Kan me voorstellen dat je een net nodig had. Mooi on zo mee te kunnen leven met je geweldige reis. En af en toe even in je arm knijpen, zo van lucky basterd (hoe he t ook schrijft).Dat ik dit allemaal mag meemaken😁😘
  10. Tineke zoekt het avontuur:
    11 oktober 2019
    Ik knijp idd regelmatig in mijn arm en voel me ‘n enorme lucky basterd. Heerlijk dat ik dit allemaal kan doen! Groetekus!!